Το φαγητό ως επιβράβευση σχετίζεται με τη συναισθηματική διατροφή στα παιδιά

Το φαγητό ως επιβράβευση σχετίζεται με τη συναισθηματική διατροφή στα παιδιά

Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς απο την προσωπική του εμπειρία και παρατήρηση του περιβάλλοντος χώρου, οι γονείς ενστικτωδώς προσπαθούν με κάθε μέσο να αποτρέψουν τα παιδιά τους απο την κατανάλωση «κακών τροφίμων». Για παράδειγμα, υψηλών σε λιπαρά, ζάχαρη και αλάτι.

Παρόλα αυτά συνηθίζεται οι συγκεκριμένες τροφές να χρησιμοποιούνται απο τους ίδιους γονείς σαν λιχουδιά και ανταμοιβή, για να κατευνάσουν τυχόν ανησυχία που μπορεί να βιώνει το παιδί και να του προκαλεί αναστάτωση. Η σχέση μας με το φαγητό είναι απο τη φύση μας συναισθηματική. Συνδέεται άμεσα με τη παροχή φροντίδας, αν αναλογιστούμε οτι η μητέρα θρέφει το μωρό με το γάλα της, εκδηλώνοντας έτσι την αγάπη της που ορίζει η θεμελιώδης αυτή συναισθηματική σχέση. Απο την άλλη όμως, η ίδια ενστικτώδης ανησυχία, όταν το παιδί θα κλαίει ή θα πονά, εκδηλώνεται με την παροχή ανθυγιεινών συνήθως τροφίμων, γνωρίζοντας λανθασμένα οτι κάτι τέτοιο θα το ευχαριστήσει και θα το ικανοποιήσει.

Σε μια διαχρονική μελέτη του πανεπιστημίου του Aston, η Dr Claire Farrow με τους συνεργάτες της μελέτησαν τις πρακτικές της χρήσης φαγητού απο τους γονείς σε παιδιά ηλικίας 3-5 ετών. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν επανέλεγχο των παιδιών στα 5-7 έτη προκειμένου να διαπιστώσουν εάν οι προηγούμενες διατροφικές συνήθειες που αναπτύχθηκαν, επηρρέασαν στη πορεία την πιθανότητά να αναπτύξουν τα παιδιά συμπεριφορές συναισθηματικού φαγητού. Εκτιμήθηκε η πιθανότητα που είχαν τα παιδιά να καταναλώσουν σνακ ή να παίξουν με κάποιο παιχνίδι, την στιγμή που δεν πεινούσαν αλλά βίωναν στρες σε ήπιο βαθμό. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν οτι τα παιδιά είχαν αυξημένη την πιθανότητα να διαμορφώσουν συμπεριφορές συναισθηματικού φαγητού στην ηλικία 5-7 ετών (επανέλεγχος). Οι γονείς ανέφεραν να έχουν χρησιμοποιήσει το φαγητό ως επιβράβευση και οτι είχαν τον έλεγχο του φαγητού τους, όταν τα παιδιά ήταν σε μικρότερη ηλικία.

Η Dr Farrow αναφέρει οτι απαιτείται περαιτέρω έρευνα προκειμένου να επιβεβαιωθεί η σπουδαιότητα των παραπάνω ευρημάτων όσον αφορά στις μακροχρόνιες διατροφικές συνήθειες. Ωστόσο, τα μέχρι πρότινος δεδομένα αποδεικνύουν οτι η σχέση που αποκτούν τα παιδιά με το φαγητό, διαμορφώνεται στα πρώτα στάδια της ζωής τους και σε ορισμένες περιπτώσεις σχετίζεται με τον τρόπο με τον οποίο μαθαίνουν να τρέφονται και να χρησιμοποιούν το φαγητό.

Με μια απλή παρατήρηση τηες καθημερινότητάς μας μπορούμε να εντοπίσουμ διατροφικές συνήθειες, μέσα απο διάφορες ενέργειες και συμπεριφορές που εφαρμόζουμε. Είναι επόμενο, όσοι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν τη τροφή ως μέσο διαχείρισης συναισθηματικής θλίψης ή δυστυχίας απο νωρίς στη ζωή τους, να έχουν αυξημένες πιθανότητες να ακολουθήσουν το ίδιο μοτίβο διατροφής και στη μετέπειτα ενήλικο ζωή τους. Συνήθως, όταν τρεφόμαστε «συναισθηματικά», χρησιμοποιούμε τρόφιμα υψηλής ενεργειακής πυκνότητας, πλούσια σε λίπη και θερμίδες τα οποία αδυνατούν να προάγουν μια καλή κατάσταση υγείας. Μαθαίνοντας πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε όσο καλύτερα τα παιδιά μας να διαχειρίζονται την διατροφική τους πρόσληψη στα πλαίσια υγιεινών συμπεριφορών, μπορούμε παράλληλα να αναπτύξουμε καλύτερες πρακτικές συμβουλές και οδηγίες για όλη την οικογένια και για όλους όσους συμμετέχουν στη διατροφή των παιδιών. Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, στους ενήλικες το συναισθηματικό φαγητό συνδέεται με την εκδήλωση διατροφικών διαταραχών και παχυσαρκίας. Επομένως, εάν γινόμασταν καλύτεροι γνώστες σχετικά με την διαμόρφωση συναισθηματικής διατροφικής συμπεριφοράς στη παιδική ηλικία, θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε και τις ανάλογες αρχές και συμβουλές προκειμένου να αποτρέψουμε την εκδήλωση της στα παιδιά μας.

  • Date 21 Απριλίου 2017
  • Tags Γενικά